W przypadku eksperymentalnie określonych wartości ciśnienia dla modelu na powierzchniach, można je uwzględnić w modelu konstrukcji w programie RFEM 6, przetworzyć w RWIND 2, a następnie wykorzystać jako obciążenia wiatrem w analizie konstrukcyjnej w RFEM 6.
Z tego artykułu technicznego można dowiedzieć się, w jaki sposób eksperymentalnie zdefiniować wartości.
W rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych, można zastosować wartość dla przekrojów formowanych na zimno zgodnie z EN 1993-1-3, która przeprowadza analizę stateczności i wymiarowanie przekrojów zgodnie z punktami 6.1.2 - 6.1.5 i 6.1.8 - 6.1.10.
Program RWIND 2 Pro umożliwia zastosowanie przepuszczalności dla powierzchni. Potrzebujesz tylko definicji
współczynnika Darcy'ego D,
współczynnika bezwładności I i
długości porowatego medium w kierunku przepływu L,
w celu zdefiniowania warunków brzegowych ciśnienia między przednią i tylną stroną strefy porowatej. To ustawienie umożliwia przepływ przez tę strefę z dwuczęściowym wyświetleniem wyników po obu stronach obszaru strefy.
Ale to nie wszystko. Dodatkowo generowanie modelu uproszczonego uwzględnia strefy przepuszczalne i uwzględnia odpowiednie otwory w pokryciu modelu. Czy można uniknąć skomplikowanego modelowania geometrycznego elementu porowatego? Oczywiście - mamy dobrą wiadomość! Dzięki dokładnemu zdefiniowaniu parametrów przepuszczalności można uniknąć skomplikowanego geometrycznego modelowania elementu porowatego. Funkcji tej można użyć do symulacji rusztowań przepuszczalnych, kurtyn przeciwpyłowych, konstrukcji siatkowych itp.
Wiesz na pewno, że podczas łączenia elementów rozciąganych za pomocą połączeń śrubowych należy wziąć pod uwagę osłabienie przekroju spowodowane otworami na śruby. Programy do analizy statyczno-wytrzymałościowej również mają na to rozwiązanie. W rozszerzeniu Aluminium Design można wprowadzić lokalną redukcję przekroju pręta. Redukcję przekroju należy wprowadzić jako wartość bezwzględną lub jako procent powierzchni całkowitej.
Program wykonuje za Ciebie dużo pracy. Na przykład kombinacje obciążeń lub wyników, które są niezbędne dla stanu granicznego użytkowalności, są generowane i obliczane w programie RFEM/RSTAB. Te sytuacje obliczeniowe można wybrać w rozszerzeniu Aluminium Design w celu przeprowadzenia analizy ugięcia. W zależności od wprowadzonej przechyłki i wybranego układu odniesienia program określa obliczone wartości deformacji w każdym punkcie pręta. Następnie są one porównywane z wartościami granicznymi.
W konfiguracji Stan graniczny użytkowalności można ustawić wartość graniczną, która ma być obserwowana dla odkształcenia dla każdego komponentu z osobna. Jako dopuszczalną wartość graniczną definiuje się maksymalne odkształcenie w zależności od długości odniesienia. Definiując podpory obliczeniowe, można segmentować komponenty. W ten sposób można automatycznie określić odpowiednią długość odniesienia dla każdego kierunku obliczeń.
To nie wszystko. W oparciu o położenie przypisanych podpór obliczeniowych program automatycznie umożliwia rozróżnienie belek i belek wspornikowych. W ten sposób określana jest odpowiednio wartość graniczna.
Czy projekt zakończył się sukcesem? Bardzo dobrze, teraz zaczyna się część zrelaksowana. Ponieważ program przedstawia przeprowadzone weryfikacje w formie tabelarycznej. Można wyświetlić szczegółowe informacje o wszystkich wynikach. Dzięki przejrzyście przedstawionym wzorom weryfikacyjnym można bez problemu zrozumieć wyniki. W oprogramowaniu Dlubal nie występuje efekt czarnej skrzynki.
Kontrole są przeprowadzane we wszystkich istotnych punktach prętów i wyświetlane graficznie jako profil wyników. Bardziej szczegółowe grafiki można znaleźć w wynikach wyszukiwania. Obejmuje to na przykład profil naprężenia w przekroju lub kształt drgań własnych.
Wszystkie dane wejściowe i wyniki są częścią protokołu wydruku programu RFEM/RSTAB. Dla poszczególnych obliczeń można wybrać zawartość raportu i żądaną głębokość danych wyjściowych.
Tutaj masz wolny wybór. Obliczenie ciśnienia w podporach można przeprowadzić w dowolnym punkcie dla obciążenia w kierunkach y i z przekroju. Użytkownik może dowolnie rozróżnić podpory wewnętrzne i zewnętrzne. Użytkownik może zdefiniować współczynnik kc,90 dla parcia prostopadłego do włókien (np. 1,75 dla drewna klejonego warstwowo). Jeżeli jest to dozwolone, długość podpory jest automatycznie zwiększana zgodnie ze specyfikacjami normy. Dzięki temu można przeprowadzić bardziej efektywne obliczenia przy minimalnym wysiłku.
Jeśli projekt się powiedzie, nadejdzie czas. Ponieważ program wykonuje za Ciebie wiele procesów. Przeprowadzone kontrole obliczeń są na przykład wyświetlane w tabeli. Tutaj wyświetlane są wszystkie szczegóły wyników. Dzięki przejrzyście przedstawionym wzorom obliczeniowym wyniki są bezproblemowe i zrozumiałe. Nie ma tu efektu "czarnej skrzynki".
Obliczenia są przeprowadzane we wszystkich decydujących miejscach prętów i przedstawiane graficznie w postaci wykresu wyników. Ponadto w wynikach dostępne są szczegółowe grafiki, takie jak rozkład naprężeń w przekroju lub decydujący kształt postaci drgań.
Wszystkie dane wejściowe i wyniki są częścią protokołu wydruku programu RFEM/RSTAB. Zawartość protokołu i jego zakres można wybrać specjalnie dla poszczególnych warunków projektowych.
Za wygenerowanie i obliczenie kombinacji obciążeń i wyników wymaganych dla stanu granicznego użytkowalności odpowiada program RFEM/RSTAB. W rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji drewnianych można wybrać sytuacje obliczeniowe do analizy ugięć. Obliczone wartości odkształceń są następnie określane w każdym miejscu pręta, w zależności od określonego wygięcia wstępnego i układu odniesienia, a następnie porównywane z wartościami granicznymi.
Wartość graniczną deformacji można określić indywidualnie dla każdego elementu konstrukcyjnego w Konfiguracja stanu granicznego użytkowalności. W takim przypadku maksymalne odkształcenie nie powinno przekraczać dopuszczalnej wartości granicznej, zależnej od długości odniesienia. Podczas definiowania podpór obliczeniowych można podzielić komponenty na segmenty. Umożliwia to automatyczne określenie odpowiedniej długości odniesienia dla każdego kierunku obliczeń.
Na podstawie położenia przypisanych podpór obliczeniowych program automatycznie określa różnicę między belkami a wspornikami. W ten sposób można mieć pewność, że wartość graniczna zostanie odpowiednio określona.
W programie RFEM/RSTAB istnieje możliwość wygenerowania, a następnie obliczenia kombinacji obciążeń lub wyników wymaganych dla stanu granicznego użytkowalności. Sytuacje obliczeniowe można wybrać do analizy ugięć w rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych. Obliczone wartości odkształceń są odpowiednio określane w każdym miejscu pręta, w zależności od określonego wygięcia wstępnego i układu odniesienia. Na koniec można porównać te wartości odkształceń z wartościami granicznymi.
Czy wiecie, że...? Wartość graniczną deformacji można określić indywidualnie dla każdego elementu konstrukcyjnego w Konfiguracja stanu granicznego użytkowalności. Jako dopuszczalną wartość graniczną należy zdefiniować maksymalne odkształcenie w zależności od długości odniesienia. Poprzez zdefiniowanie podpór obliczeniowych można podzielić komponenty na segmenty w celu automatycznego określenia odpowiedniej długości odniesienia dla każdego kierunku obliczeń.
W zależności od położenia przydzielonych podpór obliczeniowych, rozróżnienie między belkami i wspornikami jest dokonywane automatycznie, dzięki czemu można odpowiednio określić wartość graniczną.
Należy pamiętać, że w przypadku łączenia elementów obciążonych rozciąganiem za pomocą połączeń śrubowych, w obliczeniach w stanie granicznym nośności należy uwzględnić redukcję przekroju ze względu na otwory na śruby. Ale bez obaw, można to łatwo zrobić w programie. W rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych można wprowadzić lokalną redukcję przekroju pręta - i to wszystko. Redukcję przekroju można wprowadzić jako wartość bezwzględną lub jako procent całkowitej powierzchni we wszystkich istotnych miejscach.
Czy znasz już model materiałowy Tsai-Wu? Łączy w sobie właściwości plastyczne i ortotropowe, co pozwala na specjalne modelowanie materiałów o charakterystyce anizotropowej, takich jak tworzywa sztuczne wzmocnione włóknami czy drewno.
Podczas uplastycznienia materiału naprężenia pozostają stałe. Zachodzi redystrybucja w zależności od sztywności występującej w poszczególnych kierunkach. Obszar sprężysty odpowiada powierzchni ortotropowej | Liniowy sprężysty model materiałowy (bryły). Dla strefy plastycznej ma zastosowanie następujące kryterium plastyczności według Tsai-Wu:
Wszystkie wytrzymałości są zdefiniowane jako dodatnie. Kryterium naprężeń można sobie wyobrazić jako powierzchnię eliptyczną w sześciowymiarowej przestrzeni naprężeń. Jeżeli jedna z trzech składowych naprężenia zostanie przyłożona jako stała wartość, powierzchnię tę można rzutować na trójwymiarową przestrzeń naprężeń.
Jeżeli wartość fy (σ), zgodnie z równaniem Tsai-Wu, płaski warunek naprężenia, jest mniejsza niż 1, naprężenia znajdują się w strefie sprężystej. Powierzchnia plastyczna zostaje osiągnięta, gdy fy (σ) = 1; wartości większe niż 1 nie są dozwolone. Zachowanie modelu jest idealnie plastyczne, co oznacza, że nie występuje usztywnienie.
W przypadku elementów połączenia można sprawdzić, czy utrata stateczności jest istotna. Wymagane jest rozszerzenie Stateczność konstrukcji dla RFEM 6.
Współczynnik obciążenia krytycznego obliczany jest dla wszystkich analizowanych kombinacji obciążeń oraz wybranej liczby postaci własnych dla modelu połączenia. Porównaj najmniejszy współczynnik obciążenia krytycznego z wartością graniczną 15 z normy EN 1993-1-1, rozdz. 5. Ponadto użytkownik może samodzielnie dostosować wartość graniczną. Wynikiem analizy stateczności jest wyświetlenie w programie graficznej postaci odpowiednich postaci drgań.
Na potrzeby analizy stateczności dostosowany model powierzchniowy jest wykorzystywany w programie RFEM do rozpoznania lokalnych kształtów wyboczeniowych. Można również zapisać model analizy stateczności wraz z wynikami i wykorzystać jako osobny plik modelu.
Obliczanie stacjonarnego nieściśliwego turbulentnego przepływu wiatru przy użyciu solwera SimpleFOAM z pakietu oprogramowania OpenFOAM®
Schemat numeryczny według analizy pierwszego i drugiego rzędu
Modele turbulencji RAS k-ω i RAS k-ε
Uwzględnienie chropowatości powierzchni w zależności od stref modelu
Budowa modelu za pomocą plików VTP, STL, OBJ i IFC
Obsługa za pomocą dwukierunkowego interfejsu RFEM lub RSTAB w celu importowania geometrii modelu ze standardowymi obciążeniami wiatrem i eksportowania warunków obciążenia wiatrem za pomocą tabel protokołów opartych na sondach.
Intuicyjne zmiany modelu za pomocą funkcji „przeciągnij i upuść” oraz pomoc w dostosowaniu grafiki
Generowanie obwiedni siatki "shrink-wrapping" wokół geometrii modelu
Uwzględnienie otaczających obiektów (budynki, ukształtowanie terenu itp.)
Zależny od wysokości opis obciążenia wiatrem (prędkość wiatru i intensywność turbulencji)
Automatyczne generowanie siatki dostosowane do wybranej głębokości detalu
Uwzględnienie siatki warstw w pobliżu powierzchni modelu
Obliczenia równoległe z optymalnym wykorzystaniem wszystkich rdzeni procesora
Graficzne przedstawienie wyników powierzchni na powierzchniach modelu (nacisk powierzchniowy, współczynniki Cp)
Graficzne przedstawienie pola przepływu i wyników wektorowych (pole ciśnienia, pole prędkości, turbulencja - pole k-ω i turbulencja - pole k-ε, wektory prędkości) na poziomach Clipper/Slicer
Przedstawienie przepływu wiatru 3D za pomocą grafiki, którą można animować
Definicja sond punktowych i liniowych
Obsługa programu w wielu językach (niemiecki, angielski, czeski, hiszpański, francuski, włoski, polski, portugalski, rosyjski i chiński)
Obliczenia kilku modeli w procesie wsadowym
Generator do tworzenia modeli obróconych do symulacji różnych kierunków wiatru
Opcjonalne przerwanie i kontynuacja obliczeń
Indywidualny panel kolorów do wyświetlania wyników
Wyświetlanie wykresów z oddzielnym wyświetlaniem wyników po obu stronach powierzchni
Wyświetlanie bezwymiarowej odległości od ściany y+ w szczegółach kontrolera siatki modelu uproszczonego
Wyznaczanie naprężenia stycznego na powierzchni modelu na podstawie przepływu wokół modelu
Obliczenia z alternatywnym kryterium zbieżności (w parametrach symulacji można wybrać typ rezydualny: ciśnienie lub opór przepływu)
RWIND Basic wykorzystuje numeryczny model CFD (Computational Fluid Dynamics) do symulacji przepływu wiatru wokół obiektów za pomocą cyfrowego tunelu aerodynamicznego. Proces symulacji określa określone obciążenia wiatrem działające na powierzchnie modelu na podstawie wyników przepływu wokół modelu.
Za samą symulację odpowiedzialna jest siatka objętościowa 3D. W tym celu RWIND Basic przeprowadza automatyczne tworzenie siatki na podstawie dowolnie definiowanych parametrów kontrolnych. Do obliczania przepływu wiatru, RWIND Basic oferuje solwer stacjonarny, a RWIND Pro oferuje solwer przejściowy dla nieściśliwych przepływów turbulentnych. Ciśnienia powierzchniowe obliczone na bazie wyników przepływu są ekstrapolowane na model dla każdego kroku czasowego symulacji.
Rozwiązując problem numeryczny przepływu, można uzyskać następujące wyniki na modelu i wokół niego:
Ciśnienie na powierzchni konstrukcji
Rozkład współczynnika Cp na powierzchniach konstrukcji
Pole ciśnienia względem geometrii konstrukcji
Pole prędkości względem geometrii konstrukcji
Pole turbulencji k-ω względem geometrii konstrukcji
Pole turbulencji k-ε względem geometrii konstrukcji
Wektory prędkości względem geometrii konstrukcji
Linie przepływu względem geometrii konstrukcji
Obciążenia na konstrukcjach typu prętowego, które wygenerowano z elementów prętowych modelu
wykres zbieżności
Kierunek i wartość oporu aerodynamicznego zdefiniowanych konstrukcji
Pomimo tak dużej ilości informacji, RWIND 2 jest przejrzyście zorganizowany, co jest typowe dla programów firmy Dlubal. Można zdefiniować dowolnie definiowane strefy do analizy graficznej. Wyświetlane w dużej ilości wyniki dotyczące geometrii konstrukcji są często mylące - na pewno znasz ten problem. Z tego powodu RWIND Basic oferuje dowolnie przesuwane płaszczyzny przekroju w celu osobnego przedstawienia "wyników bryłowych" w płaszczyźnie. W przypadku rozgałęzionych linii przepływu 3D można wybrać wyświetlanie statyczne lub animowane w postaci ruchomych odcinków linii lub cząstek. Opcja ta pomaga w odwzorowaniu przepływu wiatru jako efektu dynamicznego.
Wszystkie wyniki można wyeksportować jako obraz lub, zwłaszcza w przypadku animacji, jako plik wideo.
Dla każdego przypadku obciążenia można wyświetlić odkształcenia w czasie końcowym.
Wyniki te są również dokumentowane w protokole wydruku programów RFEM i RSTAB. Zawartość protokołu i jego zakres można wybrać specjalnie dla poszczególnych warunków projektowych.
Czy wiesz dokładnie, w jaki sposób przebiega wyszukiwanie kształtu? Po pierwsze, proces znajdowania kształtu przypadków obciążeń z kategorią przypadku obciążenia "Wstępne naprężenie" przesuwa początkową geometrię siatki do optymalnie zrównoważonej pozycji za pomocą iteracyjnych pętli obliczeniowych. W tym celu program wykorzystuje metodę Zaktualizowanej Strategii Odniesienia (URS) opracowaną przez prof. Bletzingera i prof. Ramma. Technologię tę charakteryzują kształty równowagi, które po obliczeniach prawie dokładnie odpowiadają początkowo zadanym warunkom brzegowym (ugięcie, siła i naprężenie wstępne).
Oprócz opisu oczekiwanych sił lub zwisów na elementach, zintegrowane podejście URS umożliwia również uwzględnienie sił regularnych. W całym procesie pozwala to na przykład na opisanie ciężaru własnego lub ciśnienia pneumatycznego za pomocą odpowiednich obciążeń elementów.
Wszystkie te opcje dają rdzeniu obliczeniowemu możliwość obliczania postaci antyklastycznych i synklastycznych, które są w równowadze sił, dla geometrii płaskich lub obrotowo-symetrycznych. Aby możliwe było realistyczne zaimplementowanie obu typów, pojedynczo lub razem w jednym środowisku, w obliczeniach dostępne są dwa sposoby opisania wektorów sił do analizy form-finding:
Metoda rozciągania - opis znajdowania kształtu wektorów sił w przestrzeni dla geometrii płaskich
Metoda rzutowania - opis znajdowania kształtu wektorów sił na płaszczyznę rzutowania z ustaleniem położenia poziomego dla geometrii stożkowych
Proces znajdowania kształtu tworzy model konstrukcyjny z aktywnymi siłami w "przypadku obciążenia sprężonego" Ten przypadek obciążenia pokazuje przemieszczenie od początkowego położenia wejściowego do ustalonej geometrii w wynikach deformacji. W wynikach opartych na sile lub naprężeniach (siły wewnętrzne prętów i powierzchni, naprężenia w bryłach, ciśnienia gazu itp.) określany jest stan w celu zachowania znalezionej formy. Do analizy kształtu geometrycznego program oferuje dwuwymiarowy wykres konturowy z przedstawieniem wysokości bezwzględnej i wykresem nachylenia do wizualizacji sytuacji na zboczu.
Teraz przeprowadzane są dalsze obliczenia i analiza statyczno-wytrzymałościowa całego modelu. W tym celu program przenosi geometrię zorientowaną na kształt wraz z odkształceniami zależnymi od elementów do uniwersalnego stanu początkowego. Można go teraz używać w przypadkach obciążeń i kombinacjach obciążeń.
Szukasz obliczeń odkształceń? Należy sprawdzić konfigurację stanu granicznego użytkowalności, w której można ją aktywować. W powyższym oknie dialogowym można również kontrolować uwzględnienie efektów długotrwałych (pełzanie i skurcz) oraz usztywnienie przy rozciąganiu między rysami. Współczynnik pełzania i odkształcenie skurczowe są obliczane przy użyciu określonych parametrów wejściowych lub można je zdefiniować indywidualnie.
Ponadto można określić wartość graniczną deformacji osobno dla każdego elementu konstrukcyjnego. Maksymalna odkształcenie jest definiowane jako dopuszczalna wartość graniczna. Dodatkowo należy określić, czy do kontroli obliczeń ma zostać użyty układ nieodkształcony czy odkształcony.
Czy chcesz przeprowadzić obliczenia uszkodzenia przy zginaniu? W tym celu należy przeanalizować decydujące położenia słupa pod kątem sił osiowych i momentów. Przy obliczaniu nośności na ścinanie można również uwzględnić miejsca, w których występują ekstremalne wartości sił tnących. Podczas obliczeń należy określić, czy wystarczy standardowe obliczenia, czy też słup z momentami musi zostać obliczony zgodnie z teorią drugiego rzędu. Momenty te można następnie określić przy użyciu wcześniej wprowadzonych ustawień. Obliczenia podzielone są na trzy części:
Kroki obliczeń niezależne od obciążenia
Iteracyjne wyznaczanie obciążeń głównych z uwzględnieniem zmiennego zbrojenia wymaganego
Określanie bezpieczeństwa wszystkich działających sił wewnętrznych, w tym zbrojenia obliczeniowego
Po pomyślnym zakończeniu obliczeń wyniki wyświetlane są w przejrzyście ułożonych tabelach. Każda wartość pośrednia jest w pełni identyfikowalna, dzięki czemu kontrole obliczeń są przejrzyste.
Czy projekt zakończył się sukcesem? Usiądź wygodnie i zrelaksuj się. Przeprowadzone kontrole obliczeń są wyświetlane w tabelach. Wszystkie szczegóły wyników są wyświetlane i można je łatwo śledzić dzięki przejrzyście ułożonym wzorom obliczeniowym.
Weryfikacje są przeprowadzane we wszystkich decydujących miejscach prętów. Wykres wyników dostępny jest w postaci graficznej. Ponadto, użytkownik ma dostęp do szczegółowych grafik, takich jak rozkład naprężeń w przekroju lub decydujący kształt drgań własnych, dostępnych w wynikach.
Wszystkie dane wejściowe i wyniki są częścią protokołu wydruku programu RFEM/RSTAB. Zawartość i zakres protokołu można wybrać specjalnie dla poszczególnych warunków projektowych.
Obliczenia skręcania skrępowanego można przeprowadzić dla całego układu. Uwzględniasz zatem dodatkową wartość 7 stopnia swobody w obliczeniach pręta. Sztywności połączonych elementów konstrukcyjnych są uwzględniane automatycznie. Oznacza to, że nie ma potrzeby' definiowania równoważnych sztywności sprężystych ani warunków podparcia dla układu odłączanego.
Następnie można wykorzystać siły wewnętrzne z obliczeń ze skręcaniem skrępowanym w rozszerzeniu do obliczeń. W zależności od materiału i wybranej normy należy uwzględnić bimoment wyboczeniowy i drugorzędny moment skręcający. Typowym zastosowaniem jest analiza stateczności według teorii drugiego rzędu z wykorzystaniem imperfekcji w konstrukcjach stalowych.
Czy wiecie, że...? Zastosowanie nie ogranicza się do przekrojów stalowych cienkościennych. Pozwala to na przykład na przeprowadzenie obliczeń idealnego momentu krytycznego dla belek o przekrojach z drewna litego.
Analiza Footfall łączy się z programem RFEM, wykorzystując geometrię modelu, dzięki czemu użytkownik nie musi tworzyć drugiego modelu specjalnie do analizy Footfall
Umożliwia użytkownikowi analizę każdego typu konstrukcji, niezależnie od kształtu, materiału lub zastosowania
Szybkie i dokładne przewidywanie odpowiedzi rezonansowych i impulsowych (przejściowych)
Zbiorczy pomiar poziomów drgań – analiza VDV
Intuicyjne dane wyjściowe, które umożliwiają inżynierowi sugerowanie ulepszeń w krytycznych obszarach w ekonomiczny sposób.
Ocena przekroczenia wartości granicznych zgodnie z BS 6472 i ISO 10137
Wybór sił wzbudzających: CCIP-016, SCI P354, AISC DG11 do podłóg i schodów
Krzywe ważenia częstotliwościowego (BS 6841)
Szybkie sprawdzenie całego modelu lub określonych obszarów
Analiza dawki drgań (VDV)
Regulacja minimalnej i maksymalnej częstotliwości chodzenia oraz wagi pieszego
Dane wejściowe tłumienia wprowadzane przez użytkownika
Ustawienie liczby kroków dla odpowiedzi rezonansowej poprzez wprowadzenie danych przez użytkownika lub obliczenie przez program
Wartość graniczna reakcji środowiskowej w oparciu o BS 6472 i ISO 10137
Zawsze miej oko na swoje wyniki. Oprócz wynikowych przypadków obciążeń w RFEM lub RSTAB (patrz niżej), wyniki analizy aerodynamicznej w RWIND 2 przedstawiają problem przepływu jako całości:
Ciśnienie na powierzchni konstrukcji
Pole ciśnienia względem geometrii konstrukcji
Pole prędkości względem geometrii konstrukcji
Wektory prędkości względem geometrii konstrukcji
Linie przepływu względem geometrii konstrukcji
Obciążenia na konstrukcjach typu prętowego, które wygenerowano z elementów prętowych modelu
wykres zbieżności
Kierunek i wartość oporu aerodynamicznego zdefiniowanych konstrukcji
Wyniki te są wyświetlane w środowisku RWIND 2 i analizowane graficznie. Ogólny sposób wyświetlania wyników wokół geometrii konstrukcji jest dość mylący, ale program ma na to rozwiązanie. Aby wyniki były uporządkowane w przejrzysty sposób, wyświetlane są swobodnie ruchome płaszczyzny przekroju w celu osobnego przedstawienia 'wyników brył' w płaszczyźnie. Odpowiednio, w przypadku wyniku 3D rozgałęzionych linii przepływu, program oprócz statycznego wyświetlania przedstawia animacje w postaci ruchomych linii lub cząstek. Opcja ta pomaga zobrazować przepływ wiatru jako efekt dynamiczny. Wszystkie wyniki można wyeksportować jako obraz lub, zwłaszcza w przypadku animacji, jako plik wideo.
Pierwsze okno wyników pokazuje maksymalne stopnie wykorzystania wraz z odpowiednim wykorzystaniem dla każdego obliczanego przypadku obciążenia, kombinacji obciążeń lub kombinacji wyników.
W pozostałych oknach wyników wyświetlane są wszystkie szczegółowe wyniki posortowane według określonego tematu w rozwijanych menu. Wszystkie wyniki pośrednie wzdłuż prętów można wyświetlić w dowolnym miejscu. W ten sposób można łatwo prześledzić, w jaki sposób moduł przeprowadził poszczególne obliczenia.
Pełne dane modułu stanowią część protokołu wydruku programu RFEM/RSTAB. Zawartość i zakres protokołu można wybrać indywidualnie dla poszczególnych obliczeń.
W obliczeniach nośności przekroju uwzględniane są wszystkie kombinacje sił wewnętrznych.
W przypadku wymiarowania przekrojów metodą MTP, siły wewnętrzne przekroju, działające w układzie osi głównych odniesionych do środka ciężkości lub środka ścinania, są przekształcane na lokalny układ współrzędnych w środku środnika i jest zorientowana w kierunku środnika.
Poszczególne siły wewnętrzne są rozkładane na górną i dolną półkę oraz na środniku, a także określane są graniczne siły wewnętrzne części przekroju. O ile naprężenia tnące i momenty w pasie mogą być przenoszone, nośność osiowa i nośność graniczna na zginanie przekroju są określane za pomocą pozostałych sił wewnętrznych i porównywane z istniejącą siłą i momentem. W przypadku przekroczenia naprężenia ścinającego lub nośności pasa obliczeń nie można przeprowadzić obliczeń.
Metoda Simplex określa zwiększający się współczynnik plastyczny dla zadanej kombinacji sił wewnętrznych na podstawie obliczeń SHAPE-THIN. Odwrotna wartość współczynnika powiększenia stanowi stopień wykorzystania przekroju.
Przekroje eliptyczne są analizowane pod kątem ich nośności plastycznej, korzystając z nieliniowej optymalizacji analitycznej. Metoda ta jest podobna do metody sympleks. Oddzielne przypadki obliczeniowe umożliwiają elastyczną analizę wybranych prętów, zbiorów prętów i oddziaływań oraz poszczególnych przekrojów.
Parametry istotne dla obliczeń, takie jak np. obliczenia wszystkich przekrojów zgodnie z metodą sympleks.
Wyniki obliczeń plastycznych są jak zwykle wyświetlane w RF-/STEEL EC3. Odpowiednie tabele wyników zawierają siły wewnętrzne, klasy przekrojów, obliczenia ogólne i inne dane wynikowe.
Po zamodelowaniu rurociągów w RFEM w RF‑PIPING i zdefiniowaniu obciążeń oraz kombinacji obciążeń i wyników, można przeprowadzić analizę naprężeń w rurach w module dodatkowym RF‑PIPING Design.
Do wymiarowania rurociągów można wybrać wszystkie lub tylko niektóre rurociągi oraz obciążenia, kombinacje obciążeń lub wyników. Biblioteka materiałów zawiera materiały zgodne z normami EN 13480-3, ASME B31.1-2012 i ASME B31.3-2012.
Po zakończeniu obliczeń wyniki wyświetlane są w przejrzyście ułożonych oknach; na przykład według przekrojów, rurociągów lub prętów. W programie RFEM stopień wykorzystania można również wyświetlić graficznie na całym modelu. W ten sposób można szybko rozpoznać obszary krytyczne lub przewymiarowane.
Oprócz danych wejściowych i wyników, w tym szczegółowych informacji dotyczących obliczeń, wyświetlanych w tabelach, do protokołu wydruku można dodać wszystkie grafiki. W ten sposób dokumentacja jest przejrzysta i zrozumiała. Użytkownik może dostosować zawartość protokołu i żądany zakres wyników dla poszczególnych warunków projektowych.